Your Browser is too old, and it's not fully compatible! For more info, click here.
Η Μαρίζα Αναστασιάδη στην σύγχρονη όπερα του συνθέτη Άντη Σκορδή «Αργός Σίδηρος» που παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κύπρια 2021
By MARIZA ANASTASIADES
/
October 13, 2021

Έργο εμβληματικό, μια σύγχρονη όπερα, που σκηνοθετεί ο Θάνος Παπακωνσταντίνου, βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Σωφρόνη Σωφρονίου, ο οποίος υπογράφει και το λιμπρέτο. Πρόκειται για μια συμπαραγωγή της Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου με το Φεστιβάλ Κύπρια 2021, υπό τη διεύθυνση της μαέστρου Ζωής Τσόκανου. Στη διανομή του έργου, βρίσκεται η περίφημη και πολυβραβευμένη Κύπρια σοπράνο, Μαρίζα Αναστασιάδη. Το συναρπαστικό πρόγραμμα της παράστασης και η μοναδική διανομή της, υπόσχεται στο κοινό μια καθηλωτική μουσική εμπειρία.

Η όπερα «Αργός Σίδηρος» πραγματεύεται την τραγική ιστορία ενός σκακιστή που σκοτώνεται σε μια πλατεία της Νέας Υόρκης και μεταφέρεται στη Μικρή Ζωή, μια μεταθανάτια κατάσταση με περιορισμένη χρονική διάρκεια. Η δραματική φιγούρα του πρωταγωνιστή θα κληθεί να ανασυγκροτήσει το μυθιστόρημα 4001 του Αυστριακού Ρόμπερτ Κράους και να διαπιστώσει αν ο συγγραφέας βρίσκεται σε κάποιο σημείο του άγνωστου αυτού τόπου.

Η Μαρίζα Αναστασιάδη, υποδύεται την Μποναντέα, μια γυναίκα με καταληκτικό ρόλο στο έργο. Μια γυναίκα που θεωρεί πως όταν βρεθούμε σε μια κατάσταση στην οποία είμαστε υποχρεωμένοι να διαλέξουμε αν θα προχωρήσουμε για το υπόλοιπο της ζωής μας χρησιμοποιώντας το βάρος της μνήμης που έχει μαζέψει μέσα στους αιώνες η ανθρωπότητα για μας , προτιμά να συνεχίσουμε με μια νέα πλευρά της ζωής μας, σε ένα πλαίσιο μνημονικά πιο καθαρό.

Είμαστε προκαθορισμένοι από την φύση μας, ή η τωρινή κατάσταση διαμορφώνει την προσωπικότητα μας; Σύμφωνα με το ομότιτλο μυθιστόρημα του συγγραφέα, εκφράζεται η άποψη της επιστημολογικής λατινικής έκφρασης “Τάμπουλα Ράσα”, δηλαδή οποιαδήποτε γνώση κατέχει ο άνθρωπος δεν είναι επίκτητη. Δεν γεννιόμαστε με προϋπάρχουσες, έμφυτες γνώσεις, αλλά η γνώση μας αποκτάται μέσω της εμπειρίας και της αντίληψης μας. Η Μποναντέα πιστεύει οτι σε περίπτωση που μας δωθεί η ευκαιρία να διαμορφώσουμε ενα καινούριο πλαίσιο, είναι καλύτερα να έχουμε καθαρή βάση για να κτίσει ο κάθε άνθρωπος κάτι καινούριο παρά να είμαστε υπόδουλοι της μνήμης μας.

Στο πλάισιο της όπερας, βλέπουμε ότι η σύγχρονη εποχή έχει υπερφορτώσει την μνήμη μας και την υπερφωτωνει καθημερινά μέσω της τεχνολογίας και του τρόπου όπου συνδιαλεγόμαστε. Η Μποναντέα παλεύει να εκφράσει στους υπόλοιπους χαραχτήρες του εργου ότι πρέπει να καθαρίσουμε το βάρος του μνημονικού μας πλαισίου για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε αυτόνομα.

Μέσα από μια διαδοχή προσεκτικά σκηνοθετημένων επεισοδίων, οδηγεί τον θεατή και ακροατή σε ένα δυστοπικό, παραληρηματικό ταξίδι λογοτεχνίας, κινηματογράφου και τεχνολογίας με θέμα τον ίλιγγο της μνήμης, του θάνατου και του χρόνο.

Αποτελεί μια καλλιτεχνική δράση που έχει ως κύριο σκοπό να συναντήσει και να γοητεύσει το κοινό, μυώντας το στο μαγικό κόσμο της όπερας παρουσιάζοντας ένα υπερθέαμα μπροστά στα μάτια του.

Σκηνοθετικό σημείωμα

Πολύ μακριά στο μέλλον, κάποιοι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν, μετά το θάνατό τους, σε έναν πλανήτη πολύ μακριά από τη Γη, για ακόμα δέκα χρόνια.

Πολύ μακριά στο μέλλον, κάποιοι άνθρωποι αναλαμβάνουν να θυμηθούν τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής τους και να τα ανασυνθέσουν.

Πολύ μακριά στο μέλλον, κάποιοι άνθρωποι γνωρίζουν άλλους ανθρώπους που θα τους βοηθήσουν να εκτελέσουν την αποστολή που έχουν αναλάβει.

Πολύ μακριά στο μέλλον, κάποιοι άνθρωποι αφηγούνται, ρωτάνε, μαθαίνουν, καταγράφουν, γνωρίζονται, έλκονται, απωθούνται, ψάχνουν.

Πολύ μακριά στο μέλλον, κάποιοι άνθρωποι περιπλανώνται σε άγνωστα τοπία προσπαθώντας να θυμηθούν τι έχει γίνει, γιατί έχει γίνει, ποιος το έκανε, γιατί το έκανε και πώς το έκανε. Πολύ μακριά στο μέλλον, κάποιοι άνθρωποι ακόμα αναρωτιούνται για ποιο λόγο κάποτε υπήρξαμε. Ένας άντρας ξυπνάει, μετά το θάνατό του, σ’ ένα εργαστήριο όπου διεξάγονται παράξενα πειράματα, για να ξεκινήσει μια περιπλάνηση που θα τον οδηγήσει στη δική του χώρα των νεκρών, όπου έρχεται αντιμέτωπος με τα φαντάσματα της ίδιας του της ύπαρξης.

Ο Αργός Σίδηρος είναι μια περιπλάνηση σε έναν πλανήτη πολύ μακριά μέσα μας, όπου προσπαθούμε με κάθε τρόπο να θυμηθούμε ότι κάποτε υπήρξαμε.

Κασπάρ: Γιάννης Καραούλης

Κασπάρ: Στέλιος Χατζηκτωρής

Χανς: Ανδρέας Ζένιος

Μπάξτερ: Μάρκος Κλεοβούλου

Τζόνας: Μιγέλ Αντόνιο Λεμούς Παγιάτσου

Μποναντέα: Μαρίζα Αναστασιάδη

Ακίρα: Έλλη Αλωνεύτου

Μασάκο: Κρίστια Μιχαήλ

Κουμίκο: Μαριαλένα Αναστασιάδου Χορωδία: EQ

Μαέστρος χορωδίας / Διδασκαλία: Λοΐζος Σ. Λοΐζου

Ρεπετιτέρ: Rami Sarieddine

Σκηνικά – Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού

Σχεδιασμός κίνησης: Νάντη Γώγουλου

Σχεδιασμός φωτισμών: Μαριέτα Παυλάκη

Βοηθός σκηνοθέτης: Φάνης Σακελλαρίου

Μακιγιάζ: Λιτσα Ιωαννίδου

Κομμώσεις: Βίκη Ευσταθίου

Διευθύντρια σκηνής, φροντιστήριο: Μόνικα Χατζηβασιλείου

Accept
Decline
We use cookies to enhance your experience and for security reasons. By continuing to visit this site you agree to our use of absolutely necessary cookies. You can decline cookies for marketing reasons. Read more